Nadat ik eind 2021 aan het vlechten ben geweest met palmbladeren in het Museu de la Pauma in Mas de Barbarans, Spanje ben ik gefascineerd geraakt door plantaardige vezels. Nu leer in spinnen met brandnetel- en banaan -en hennep vezels. Ermee macrameën diende zich zomaar aan. Ik herinner me nog van vroeger dat mijn moeder dit eenvoudig kantklossen noemde. Ik spin een draad, begin er mee te knopen en kijk waar het geheel zich heen beweegt.

In het najaar van 2022, voor de olijvenoogst, lag er in de Finca veel Carob op de grond (donkerbruine peulen van de johannesbroodboom). Het viel me op dat echt elke peul verschillend is. Ik dacht: zou ik daarop, net als op brood, ook kunnen borduren en haken? En ja hoor, dat kan. Zo ontstaan er weer nieuwe objecties, kleine vinger- en kijk oefeningen. Een wezenlijk ding voor mij is maken. Dingen maken is mijn lust en mijn leven. Ik doe het met hartstocht, het is mijn dagelijks brood. Dagelijks brood van de Johannesbroodboom, hoe mooi is dat?